Een verbazingwekkend trio

Deze week had ik het uitzonderlijke geluk om maar liefst 3 verschillende wilde orchideeën bij elkaar te zien staan over een afstand van amper 30 meter. Ze stonden dan ook nog op een plek waar ik ze nooit verwacht zou hebben. Wel dient er opgemerkt te worden dat de plaats voor het eerst dit jaar niet gemaaid werd.

Dactylorhiza fuchsii (Bosorchis)

Zowel op de foto hier bovenaan als op de vier foto’s onderaan zien we de Bosorchis (Dactylorhiza Fuchsii) die we meestal vinden op droge of vochtige, grazige plaatsen en in lichte bossen. De hoogte is 15-50 cm. Deze orchidee bloeit in de maanden mei, juni en juli. Bosorchis lijkt sterk op de Gevlekte orchis (Dactylorhiza maculata) en vaak komen er kruisingen tussen beide soorten voor wat determinatie zeer moeilijk maakt.

Bijenorchis (Ophrys apifera)

De bijenorchis (Ophrys apifera) is een orchidee ontleend zijn naam aan het feit dat de bruin/gele opgebolde en behaarde onderlip op een bij lijkt. De hoogte is 30-80 cm. Ook hier valt de bloeiperiode van begin juni tot half juli. De bloemen zijn zelf bestuivend doordat de stuifmeelklompjes aan hun lange staartjes al snel uit hun hokjes gaan hangen en ten slotte zo ver dalen, dat zij op de stempel komen. Zaadvorming is dus steeds gewaarborgd.

In de herfst leeft de plant enkel onder de grond. Hij bestaat dan uit twee vlezige knollen, een spitse groenige stengelscheut en een aantal onvertakte wortels. In de winter vershijnt er reeds een bladrozet. Naarmate het jaar vordert zal één bol verkleuren, krimpen en wegrotten als de zaden rijp zijn. De andere wittige knol wordt steeds groter en bevat het reservevoedsel voor de bloei van het daarop volgende jaar. De knollen en wortels hebben een opvallende aardachtige geur (veroorzaakt door de wortelschimmel waarmee hij in symbiose leeft).

Hondskruid (Anacamptis pyramidalis)

Ondanks dat men hem “kruid” noemt, gaat het bij het Hondskruid (Anacamptis pyramidalis) wel degelijk over een orchidee ! Het is een slanke, lage tot middelhoge (30–60 cm) plant met een dichte bloeiwijze van donkerroze bloemen. De plant bloeit normaal gesproken in juni en juli.

Het woord “honds” was vroeger een aanduiding voor een plant die niet nuttig is als voedsel, medicijn, e.d. De lange, dunne, nauwe spoor en de smalle toegang er heen wijzen er op, dat de bloemen van deze soort vooral door vlinders bezocht worden. Het aantal planten per vindplek is meestal laag. (in mijn geval slecht één). In Wallonië is Hondskruid meer verspreid. Hondskruid lijkt ook in Vlaanderen iets uit te breiden, maar het blijft een zeldzame en kritische soort !

Toon a.u.b. respect voor deze kwetsbare soorten

Wat jammer was, is dat toen ik twee dagen later bij dezelfde plek passeerde, ik moest vaststellen dat de Bosorchisen verdwenen waren. Dit gebeurt niet vanzelf !

A.u.b. mensen toon respect voor deze kwetsbare soorten. Als je een exemplaar verstoort, komt het op die plek ook niet meer terug…

Bedankt voor uw bezoek

Vergeet niet om je op dit blog in te schrijven, zo blijf je op de hoogte wanneer er nieuwe berichten verschijnen

61 gedachten over “2023 – n° 033 – Wilde Orchideeën”

  1. Dat is wel heel bijzonder dat je drie soorten zo dicht bij elkaar hebt gevonden.
    De foto´s van de bijenorchis vind ik extra mooi binnen deze prachtige serie.

    1. Ja dat vond ik dus ook, het leek wel of iemand ze er neergezet had maar dat was zeker niet het geval hoor !
      De bijenorchis is uiteraard heel speciaal wanneer je die ergens tegen komt maar ik was over alle drie behoorlijk in de wolken hoor. Allen jammer dat in na 2 dagen moest vaststellen dat er plots één (de bosorchis) spoorloos verdwenen was en ik wist perfect waar ze stond…

  2. Prachtig! Ik vind het zelf best wel moeilijk om ze een naam te geven, de bijenorchis is toch ook een pracht!

    1. Blijkbaar heb ik je reactie gemist Willie, ik kom ze nu pas tegen. Alsnog dank voor de reactie en ja, die bijenorchis is echt de moeite hé. Was er dan ook heel bij mee om ze te vinden.

  3. quelle chance d’avoir trouvé la merveilleuse ophrys abeille! elle devient de plus en plus rare chez moi
    je n’ai jamais vu la fuchsii mais je connais la maculata
    en revanche, la pyramidale est très commune chez moi
    bravo pour ces belles photos, Rudi

    1. Merci pour les compliments sur les photos. C’était vraiment une chance de trouver ces 3 espèces si proches les unes des autres. Pour moi, ce n’était que la deuxième fois que je trouvais l’orchidée abeille. On voit ici plus souvent l’orchidée des bois. J’ai aussi vu le Dog Herb pour la toute première fois. Bonne soirée et salutations.

Ik kijk vol verwachting uit naar jouw reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.